Author’s note
I wrote this to shed light on Max Stirner’s egoism for individuals who live in the so-called “Philippines,” but it can also be for any individual that is interested regardless where they may live. For whomever is reading this: I want to inform you that this contains my interpretation of Stirner’s egoism and my views at the time of writing; however, I hope my interpretation and views can be of use to you.
The Archipelago is haunted!
In the archipelago called the “Philippines” dwell many ghosts! These ghosts in every corner haunt the people that live in the archipelago…where can you find these ghosts you say? In your mind! What exactly are these ghosts? Let us find out together…
Spooks
Currently, many are being haunted by concepts like religion, state, authority, morality, nationalism, God, law, rights, duty, patriarchy and various other concepts that are treated as higher than their selves—concepts that they think they really have an obligation to follow—sacred concepts.
The people that are possessed by these ghosts, which are also called “spooks,” are doing things to serve the cause of the spook; an example would be a person that believes they and other people have an obligation to follow the law. Because of this, they are slaves of the law, because the cause of the law is to convince you that it is your obligation to obey their command. Because of this, the police are regarded as the servants of the law that you need to obey. If you don’t obey, they say the police have a right to arrest you or even kill you in the name of the law. It could be that a police officer thinks that they are only doing their job because they say it is their duty to fulfill the law. Oh my! This individual is being possessed! If this police officer shot a gun, why blame a concept called “duty” which they say is the reason why they fired the gun when they were the one holding the gun? Was the concept of “duty” the one that pulled the trigger or the police officer? The person fired the gun, not the concept of “duty.” Duty is merely a spook and nothing else! Why would you blame things that aren’t real such as ghosts? These spooks possess people to do the spook’s cause, but these spooks are only in their mind and are not actually real—because even though it looks like they are doing things to serve the cause of the spook, in reality they are doing these for their selves and they are not actually being possessed because there are no ghosts to possess them. But even though these ghosts are only imaginary, because of the people’s belief that there is really a ghost, it is like they’re actually there. Because of the people’s belief, these spooks are affecting their lives and can also affect others. The apparition that cannot be touched now has the ability to affect those that can be touched!
Spooks are excellent tricksters. The concept of a promise is one example of a skilled deceitful spook—because at first—it looks like they’re not a spook, but don’t be fooled! That is also a spook! Promises give you an obligation to obey your past self, it wants to bind you to the wishes of your past self—it wants you to treat your past desires as higher than yourself, it wants to make your past self’s desire sacred. Promises enslave you to obey the desires of your past self. But if in the past you let yourself be a fool to want to do that, why fool yourself again if you know now that you don’t want to do it anymore? That is the spook known as promise, just another sacred concept. An obligation is sacred—something inviolable they say—something an individual treats as higher than their self. Since no power is above you, since nothing is sacred, there are no obligations. Obligations are not real; remove those imaginary shackles! Don’t let yourself be fooled by a feeling of indebtedness. You owe nothing to anyone! Including yourself.
The spook is one really skilled trickster, it will convince you that you do things not for yourself, but for its cause. Oh! Really? Is that really the reason why you do the things you do? Do you really not do things for your own sake? Even if you say that you were only ordered to, aren’t you the only one that can decide if you will follow or not follow what was ordered of you? Didn’t you do it because there was something you wanted or not wanted to happen? Orders are sacred; it is a spook. In the end you were the one who decided what you will do because you were concerned with what was more beneficial to you, because you are selfish.
The Selfish
There is no God, but pretend there is. God—like you—is also selfish. God only concerns their self with their own cause. God does not care for anything else except for their own desire. The state is selfish, just like God, the state only concerns itself with their own cause; the state only cares about things that it sees can help with its own cause. God and the state for many people are higher than themselves; because of this belief of the people towards God and the state, they have convinced themselves to serve the cause of God and the state. But look, God and the state only concern themselves only with their own desires, why don’t you learn from them and do what they do? Be selfish. No gods! No slaves! Why serve the selfish when you could be selfish yourself?
The Conscious and Unconscious Egoist
Since all of the selfish always support the wants of their self, we can call them egoists. We are all already egoists, but there are egoists that are aware that they are egoists and there are egoists that aren’t aware that they are egoists. The egoist that is aware that they are egoist is the egoist that knows that they are selfish—they know that all things that they do are for their self and that’s that—while the egoist that isn’t aware that they are egoist is the egoist that does not know that everything they do is selfish. But how did we all become selfish? Are there no individuals that aren’t selfish? Isn’t sacrificing your own life to save others unselfish? It is indeed not unselfish to sacrifice your own life to save others, why you ask? If you pay attention to individuals who sacrifice their own life to save others, they are doing that for their own desires; maybe they did that so they can be seen as a “good” individual by other people, maybe they did that so they can save a person that they do not want to be harmed, maybe they did that because they do not want to live anymore, maybe they did that because they think that they will be praised by their country, or maybe they did that because they think they will be given a reward by their god. Whatever reason it may be, they sacrificed their self because that is what they wanted, and because they did it to fulfill their own personal desire—they can be called selfish. How about generous people? Are they also selfish? Of course! If their interest is to give and give, they are selfish because it is still their own interest that they want to fulfill. Do you think about the situation of other people? You are selfish! Do you feed your kids? You are selfish! Do you put yourself in harm’s way for the benefit of others? You are selfish! Because that is your interest. Whether you accept that you are selfish or not, that’s up to you, your answer is also selfish!
Morality
What is good and what is bad? There is no morality. Nothing is moral or immoral. An individual has things that they want to happen, things that they want not to happen, and things that they want to not care about—in short—an individual has wants. An individual has things that they want, things that they don’t want and things that they don’t care about. These things are not good or bad when it comes to morality, but it is good if the individual sees it as beneficial to them or bad if the individual sees it as harmful to their self-interests. Morality serves as a constraint to individuals that follow it, because it dictates what they can and cannot do. Killing is not immoral or moral, taking things from others is also not immoral or moral. And since there is no morality, nothing is morally right and nothing is morally wrong. It is up to the individual what they think is good or bad for them. Does an individual want to help other individuals? They can help if that is what they desire, but they are not going to be moral or immoral because of what they did. Whatever action that the individual did, if many like or dislike what an individual does, it is up to them on what they will do as a reaction. Don’t fall for the Christian delusion! There are no sinners! Kill the cop in your head! The cop we call conscience. What you see as good can be seen as bad for others. There is no moral or immoral behavior; there is desirable behavior, undesirable behavior, and behavior that you don’t care about—all of which you will be deciding for yourself. The individual decides what is bad and what is good, what is pleasant and unpleasant, what is desirable and undesirable for them.
Freedom
I am not against freedom, but I just want to ask—what do you want to be free from? What do you want to get rid of? Do you want to be free from everything that gives you happiness? Do you want to be free from love? Free from life? Free from everything? Free from yourself? How can you be free from hunger and also be free from the things that prevent you from being hungry at the same time? If you want freedom from everything, what you want is impossible, what you want is a spook—you can’t be free from life and free from being not alive at the same time. And if you were to be free from life, can you really say that you are free if there is no you anymore? How can you be free if there is no you? So when you say you want to be free, what you want is not the whole of freedom but only a part of it because you can’t be free from everything. If you want to be free from abuse, you don’t mean that you also want to be free from the things that help you to not be abused. If you want to be loved by others, being free from love does not benefit you. In this case, being unfree is what you want, being unfree from love.
But maybe what you mean by freedom is being free to get something. If so, my question now for you is what is the use of freedom for you if you don’t even use it to get the thing that you want? What is the use of being free to have bread if you don’t have bread? What is the use of being free to go to other places if you have no intention to go to other places? Being free to get something isn’t the same as having that thing. Why do you want to have a useless permission like freedom that brings you nothing? When you say you want freedom to have something, what you actually want is that thing to be yours—you want to be an owner.
Property
Ownness is the description of the owner. Your ownness is everything that you are. Ownness is egoism. You are the owner of yourself and you are always the owner of yourself. Your property is your power, and your power is what gives you property. You are your power because you are the only one that has the ability to take and defend your property. You are your property. Your property that was taken from you is not yours anymore until you take it back, because whoever has the ability to take and defend something is the one who owns that thing.
Even if your property is legal or illegal, if that is taken from you, why would you say that it is yours if you don’t have the thing that you say is “yours”? If you don’t have control over the thing is it really yours? Why will you insist on saying that thing is yours if you don’t have any control over that thing? That thing can only be yours if you can take and defend it. So what if you are the “legal” owner if you don’t have control over what you say is your “legal” property; if you are the owner of something—it is yours not because you are the “legal” owner, rather, it is yours because you are currently the one that has power over that thing until it is taken from you by others. If there is an individual that took your property—they are not a thief, but rather they are the new current owner of your former property. Theft is the act of taking the property of others so how did it become theft if what that person took from you is no longer your property, but rather it is now their property because they currently have power over the thing that they took from you? Legality is a fiction. Your experiences are your own, even if they beat you up, your experience while they strike you with their fists—in that moment in time—is your own suffering and they can never have that because they are not you and they can never be you. Legality or money won’t be the one that will decide what is yours and what is not yours, but rather, what will decide is your ability to keep something using your own power. Whether you use your power to deceive, to persuade, to hurt, to love, or whatever it is to get what you want, it is up to you.
You decide what is valuable to you. Your wants are your property—your object—you are not there for them, but rather, they are there for you. Selfish love is the love that is there for you, this is your property, unlike romantic love in which you’re there for it. Love is selfish—many like to love; many want to experience love. Love is a selfish desire—it feels good. If your love is selfish, that is genuine love. If you love selfishly, you are admitting that you love because you want to—you are admitting that you love because that is what makes you happy. You love other people because you like them, you want to take care of them, you want to make them happy, you want to protect them—you want to love because that is your interest; this is how you love selfishly: you love because that is what you want, you love because you want to love.
Like things that you manipulate—or use—for your interest, you also manipulate people around you for your interest; there are things that can become obstacles to your interest, and just like things, there are people that can also become obstacles to your interest. Like things, you can also make people your property for your own interest—not slaves but tools or objects for your own interests—how you use them and for what you will use them is up to you; however, just like using a blade, if you don’t be careful you can get harmed.
Union of Egoists
What is a union of egoists? This is a name to refer to a relationship in which there are individuals that decided to come together to do their interests. Let us say that there are two kids playing hide-and-seek. These two kids are currently in a union of egoists—these two kids came together to use each other to do what they want which was to play hide-and-seek because that was their interest. Let’s look at scientists that are doing research to understand nature. They came together to help each other achieve their desire; because of this, they have created a union of egoists. One more example of a union of egoists are lovers that love each other, the lovers are using each other for their own pleasure of making each other happy. A union of egoists forms when individuals come together to achieve their desires; when the individual does not have a use to come together anymore, this is no longer called a union of egoists.
The Unique
There is no word that can determine you, like you there is no word that can determine the Unique. Let us think of an individual who has the name of “Alex.” Alex is a human, but Alex being a human is only a portion of what they are. The human body of Alex is only a part of Alex, but it is not Alex because Alex is more than their body; Alex being smart is one of their attributes, but Alex does not need to be smart to be Alex; the name “Alex” is also not Alex because it is only a name, and we are only using this to refer to them because there is no word that can determine Alex, because Alex is Unique. Like the name Alex, Unique is just a name to refer to what can’t be determined using words, because the Unique, like you, is ever-changing and cannot be determined. You are ever-changing; the current you is no longer the past you, because the past you is not you—because you are the current you, until the current you is no longer the current you. Nothing can be you but you only. You are—Unique.
The Creative Nothing
You’re nothing—not nothing in the sense of emptiness, but rather you are nothing because no word or concept can determine you. Concepts or words are not you, because you are you and not a word or concept; the word “human” is only used to describe you, but you are not the word “human.” You are the creative nothing; from your nothing you create everything. You’re the one who creates yourself conceptually. You are always making yourself from your nothing; you are the creator and destroyer of the concepts that you use to describe yourself. Destruction and creation! The joy of chaos! You consume your old self to create your new self in every moment, constantly consuming and creating yourself in the process. You use yourself to create yourself; you are creator and creature. Because of this, you are creative. You are also nothing, you are the creative nothing.
Authority
Imagine one day individuals gain awareness of their selfishness, what would happen if individuals understand that the concept of authority is not real and they became conscious of their power? Became conscious that they can use their power to do what they want, to free the self from the concepts that fool us—concepts that want to deny us from ourselves? No rulers, anarchy—since there were no rulers in the first place. If there is a ruler, there are ruled; but how can you rule if authority was never real to begin with? The egoist does not have a ruler because it is not possible to rule the selfish. You may influence them, but you will never rule them; the selfish will always do things for their own sake, for their own interests, for their self above all.
Let all governments fall! The capitalists depend on the authority of the state to protect their legal property in order for them to use people for their own desire, while the state depends on the people under their dominion to respect their authority. But what will happen then when the authority they depend on so individuals will obey them is no longer respected by the individuals? What will happen then when their concept of authority is exposed for what it is? A lie.
The fall of the state and capitalism, the fall of the hierarchy, the recognition of individuals in their power as selfish people, insurrection—is what will happen when individuals realize what authority really is. Where there is a right, there is an obligation to comply. Rights are sacred; sacred things are a lie. Therefore, rights are a lie; and so the right to be obeyed, which is called authority, is a lie too.
Hello to those who seek freedom. Unleash chaos to destroy the sacred order! There are no rights, only interests. If you want to be free, you don’t have the right to be free, and other individuals have no right to oppress you either. If you have something you want or not want, it is up to you on how you will make a way for that. Be brave. Freedom is not a right, freedom is for those who can take it!
You
Hello egoist! Everything you do is personal, as life is personal. Your life is about you, and it is yours.
Let all that is sacred fall! You’re no slave! You’re an egoist! The world is yours!
You are the perfect you! Because no one else can be you other than you, and because of that, you are perfect! You may not be perfect in other things, but you are the only one that can perfectly be you and no one else. Even if you change, the current you is still you. You are you and nothing else. You can only be yourself, because for every moment, that’s all you can be—and you don’t need to be anything more. You are everything to yourself and you do everything for your sake. Do whatever.
Ang Minumultong Kapuluan
Tala ng may akda
Ito ay sinulat ko para bigyan liwanag sa egoismo ni Max Stirner para sa mga indibidwal na naninirahan sa tinatawag na “Pilipinas,” pero puwede rin para sa kahit sino mang indibidwal na interesado kahit saan man sila nakatira. Para sa kahit sinumang bumabasa nito: gusto kong ipaalam sayo na ito ay naglalaman ng aking interpretasyon sa egoismo ni Stirner at aking mga pananaw sa oras ng pagsusulat nito; gayunman, sana ang aking interpretasyon at pananaw ay iyong mapakinabangan.
Minumulto ang Kapuluan!
Sa kapuluan na tinatawag na “Pilipinas” ay tinatahanan ng maraming mga multo! Ang mga multo na ito ay sa bawat sulok ay minumulto ang mga tao na nakatira sa kapuluan…saan ba matatagpuan ang mga multo na ito kamo? Nasa iyong isip! Ano nga ba ang mga multo na ito? Sama-sama natin iyan alamin…
Mga Mumo
Sa kasalukuyan, maraming minumulto sa mga konsepto tulad ng relihiyon, estado, awtoridad, moralidad, nasyonalismo, Diyos, batas, karapatan, katungkulan, patriyarka at kung ano-ano pang mga konsepto na tinuturi nilang mas mataas kaysa sa kanilang sarili—mga konseptong tingin nila na may obligasyon talaga sila para sundin—mga sagradong konsepto.
Ang mga tao na sinapian ng mga multong ito, na tinatawag din na “mumo,” ay gumagawa ng mga bagay para pagsilbihan ang layunin ng mumo; halimbawa na lamang ang isang tao na naniniwala na may obligasyon siya at ng ibang tao na sundin ang batas. Dahil dito, alipin siya ng batas, dahil ang layunin ng batas ay ang kumbinsihin ka na obligasyon mo sundin ang kanyang mga utos. Dahil dito, ang kapulisan ay tinuturing mga alagad ng batas na dapat sundin. Kapag hindi mo sinunod, may karapatan daw ang pulisya na arestuhin ka o kaya’y ikaw ay patayin sa ngalan ng batas. Maaari namang tingin ng isang pulis ay ginagawa lang niya ang trabaho niya dahil katungkulan niya daw na isakatuparan ang batas. Naku! Ang indibidwal na ito ay sinasapian! Kung ang pulis na ito ay nakabaril, bakit sisisihin ang isang konsepto na tinatawag na “katungkulan” na ang dahilan daw bakit siya nakabaril kung siya naman ang may hawak ng baril? Ang konsepto ng “katungkulan” ba ang humila ng gatilyo o ang pulis? Tao ang nakabaril, hindi ang konsepto ng “katungkulan.” Ang katungkulan ay mumo lamang at wala ng iba! Bakit mo pagbibintangan ang mga bagay na hindi totoo tulad ng mga multo? Sinasapian ng mga mumo na ito ang mga tao para gawin ang layunin ng mumo, ngunit ang mga mumo na ito ay nasa kanilang isip lamang at hindi talaga totoo—dahil kahit mukha namang ginagawa nila ang mga bagay para paglingkuran ang layunin ng mumo, sa katotohanan ginagawa nila ang mga ito para sa kanilang sarili at hindi naman talaga sila sinasapian dahil wala namang multo na puwedeng sumapi sa kanila. Pero kahit guni-guni lang ang mga multo na ito, dahil sa paniniwala ng mga tao na may multo talaga, nagiging parang totoo nga na nandiyan sila. Dahil sa paniniwala ng mga tao, ang mga mumo na ito ay nakakaapekto sa kanilang buhay at maaari rin buhay ng iba. Ang aparisyon na hindi nahahawakan ay may kakayahan na makaapekto sa mga nahahawakan!
Magaling manlinlang ang mga mumo. Ang konsepto ng pangako ay isang halimbawa ng mahusay na manlilinlang na mumo—dahil sa una—mukhang hindi siya mumo, pero wag ka magpaloko! Yan ay mumo rin! Ang mga pangako ay binibigyan ka ng obligasyon para sundin ang iyong nakaraang sarili, gusto niyang igapos ka sa mga hangarin ng iyong nakaraang sarili—gusto niya itrato mo ang kagustuhan ng nakaraan mong sarili bilang mas mataas kaysa sayo, gusto niyang gawing sagrado ang kagustuhan ng iyong nakaraang sarili. Ang mga pangako ay inaalipin ka na gawin ang mga utos ng iyong nakaraang sarili. Pero kung dati nagpakatanga ka na gustuhin gawin iyon, bakit ka magpapakatanga uli kung alam mo naman na ayaw mo na gawin iyon? Yan ang mumo na kinikilalang pangako, isa nanamang sagradong konsepto. Ang obligasyon ay sagrado—bagay na hindi nalalabag daw—bagay na trinatrato ng indibidwal bilang mas mataas kaysa sa kanyang sarili. Dahil walang mas nakakataas sayo, dahil walang sagrado, walang mga obligasyon. Ang mga obligasyon ay hindi totoo; tanggalin mo ang mga gapos na likhang-isip! Wag ka magpaloko sa utang na loob. Wala kang utang sa kahit kanino! Pati sarili mo.
Ang mumo ay isa talagang magaling manlinlang, kukumbinsihin ka na ginagawa mo ang mga bagay hindi para sa iyo, pero para sa kanyang layunin. Aba! Talaga? Iyun ba talaga ang dahilan kung bakit ginagawa mo ang mga bagay na ginagawa mo? Talaga ba na hindi mo ginagawa ang mga bagay para sa iyong sariling kapakanan? Kahit sabihin mo na inutos lang naman sayo, hindi ba ikaw lang ang puwedeng magdesisyon kung susundin mo o hindi susundin ang inutos sayo? Hindi ba ginawa mo iyun dahil may gusto o ayaw kang mangyari? Ang mga utos ay sagrado; ito ay mumo. Sa huli ikaw ang nagdesisyon kung ano ang gagawin mo dahil binabahala ka sa kung ano mas makakabenepisyo sayo, dahil ikaw ay makasarili!
Ang Makasarili
Walang Diyos, pero kunwari mayroon. Ang Diyos—katulad mo—ay makasarili rin. Ang Diyos ay binabahala lamang ang kanyang sarili sa kanyang layunin. Ang Diyos ay walang pakialam sa kahit ano maliban sa kanyang sariling hangarin. Ang estado ay makasarili, tulad ng Diyos, ang estado ay binabahala lamang ang kanyang sarili sa kanyang layunin; ang estado ay may pakialam lang sa mga bagay na sa tingin nito ay makakatulong sa kanyang layunin. Ang Diyos at estado para sa maraming tao ay mas nakakataas kaysa sa kanilang sarili; dahil sa ganitong paniniwala ng tao sa Diyos at estado, kinumbinse nila ang kanilang sarili na pagsilbihan ang layunin ng Diyos at estado. Pero tignan mo, ang Diyos at estado ay binabahala lamang ang kanilang sarili sa kanilang mga hangarin lamang, bakit hindi ka matuto sa kanila at gawin mo ang ginagawa nila? Maging makasarili. Walang mga diyos! Walang mga alipin! Bakit mo pagsisilbihan ang mga makasarili kung puwede namang ikaw ang maging makasarili?
Ang May Malay at Walang Malay na Makaako
Dahil lahat ng makasarili ay palaging sinusuporta ang kagustuhan ng kanyang sarili, maaari natin silang tawaging makaako. Makaako naman na tayong lahat, pero may mga makaako na may malay na makaako sila at may mga makaako na walang malay na makaako sila. Ang makaako na may malay na makaako siya ay ang makaako na alam niya na makasarili siya—alam niya na lahat ng ginagawa niya ay para sa kanyang sarili at yun na yun—habang ang makaako na walang malay na makaako siya ay ang makaako na hindi alam na lahat ng ginagawa niya ay makasarili. Pero paano naman tayo lahat naging makasarili? Wala bang indibidwal na hindi makasarili? Hindi ba ang pagsasakripisyo ng sariling buhay para makaligtas ng iba ay di-makasarili? Hindi nga di-makasarili ang pagsasakripisyo ng sariling buhay para makaligtas ng iba, bakit kamo? Kung papansinin mo ang mga indibidwal na sinasakripisyo ang kanilang buhay para makaligtas ng iba, ginagawa nila iyun para sa kanilang mga sariling hangarin; maaaring ginagawa nila iyun para tignan siya bilang “mabuting” indibidwal ng ibang mga tao, maaaring ginagawa nila iyun para iligtas niya ang taong ayaw niyang mapahamak, maaaring ginagawa nila iyun dahil ayaw na niyang mabuhay, maaaring ginawa niya iyun dahil sa tingin niya pupurihin siya ng kanyang bansa, o maaaring ginawa niya iyun dahil sa tingin niya na bibigyan siya ng gantimpala ng kanyang diyos. Kahit ano pa man ang rason, sinakripisyo niya ang kanyang sarili dahil iyun ang kanyang ninais, at dahil ginawa niya iyun para tuparin ang kanyang pansariling kagustuhan—siya ay matatawag na makasarili. Paano naman ang mga taong mapagbigay? Makasarili rin ba sila? Oo naman! Kung ang kanilang interes ay ang magbigay ng magbigay, makasarili sila dahil sariling interes pa rin ang kanilang gustong itupad. Iniisip mo ba ang kalagayan ng ibang tao? Ikaw ay makasarili! Nagpapakain ka ba ng iyong mga anak? Ikaw ay makasarili! Nilagay mo ba sa panganib ang iyong sarili para sa benepisyo ng iba? Ikaw ay makasarili! Dahil iyun ang iyong interes. Tanggapin mo man na makasarili ka o hindi, nasa sayo iyun, ang sagot mo rin ay makasarili!
Moralidad
Ano ang mabuti at ano ang masama? Walang moralidad. Walang moral o imoral. Ang indibidwal ay may mga bagay na gusto niyang mangyari, mga bagay na gusto niyang hindi mangyari, at mga bagay na gusto niya wala siyang pake—sa maikling salita—ang indibidwal ay may mga kagustuhan. Ang indibidwal ay may mga bagay na gusto, mga bagay na ayaw at mga bagay na wala siyang pakialam. Ang mga bagay na ito ay hindi mabuti o masama pagdating sa moralidad, ngunit ito ay mabuti kung sa tingin ng indibidwal ay mabebenepisyo siya nito at masama kung tingin ng indibidwal ay makakapinsala sa kanyang sariling mga interes. Ang moralidad ay nagsisilbing panggapos sa mga indibidwal na sinusunod ito, dahil idinidikta nito kung ano ang puwede o hindi puwede nilang gawin. Ang pagpatay ay hindi imoral o moral, ang pagkuha ng mga bagay sa iba ay hindi rin imoral o moral. At dahil walang moralidad, walang moral na tama at walang moral na mali. Nasa indibidwal kung ano ang tingin niya ang mabuti o masama para sa kanya. Gusto ba ng isang indibidwal tumulong sa ibang mga indibidwal? Puwede siyang tumulong kung iyun ang kanyang nais, pero hindi siya magiging moral o imoral dahil sa kanyang ginawa. Kung ano mang aksyon na ginawa ng isang indibidwal, kung marami may gusto o ayaw sa ginawa ng isang indibidwal, nasa kanila na kung ano ang gagawin nila bilang reaksyon. Wag ka magpaloko sa Kristiyanong delusyon! Walang mga makasalanan! Patayin mo ang pulis na nasa ulo mo! Ang pulis na tinatawag nating konsiyensya. Ang sa tingin mong mabuti ay maaaring sa tingin ng iba ay masama. Walang moral o imoral na gawain; mayroon mga kanais-nais na gawain, hindi kanais-nais na gawain, at gawain na wala kang pakialam—lahat ng ito ikaw ang magdedesisyon para sa sarili mo. Ang indibidwal ay ang nagdedesisyon kung ano ang masama at kung ano ang mabuti, kung ano ang kaaya-aya at hindi kaaya-aya, kung ano ang kanais-nais at hindi kanais-nais para sa kanya.
Kalayaan
Hindi ako tutol sa kalayaan, pero gusto ko lang matanong—ano ang gusto mo maging malaya sa? Ano ang gusto mong matanggal? Gusto mo ba maging malaya sa lahat ng bagay na nagbibigay sayo ng kaligayahan? Gusto mo ba maging malaya sa pagmamahal? Malaya sa buhay? Malaya sa lahat ng bagay? Malaya sa sarili? Paano ka magiging malaya sa kagutuman at malaya rin sa mga bagay na pinipigilan ka maging gutom ng sabay? Kung gusto mo ng kalayaan sa lahat ng bagay, imposible ang gusto mo, ang gusto mo ay mumo—hindi puwede na malaya ka sa buhay at malaya ka sa pagiging hindi buhay ng sabay. At kapag naging malaya ka nga sa buhay, puwede mo ba talagang sabihin na malaya ka kung wala naman nang ikaw? Paano ka magiging malaya kapag walang ikaw? Kaya kapag sinasabi mo na gusto mo maging malaya, ang gusto mo ay hindi ang buo ng kalayaan kundi bahagi lang nito dahil hindi ka puwedeng maging malaya sa lahat. Kung gusto mo maging malaya sa pang-aabuso, hindi mo ibigsabihin na gusto mo malaya ka rin sa mga bagay na tumutulong sayo para hindi ka maabuso. Kung gusto mo na mahalin ka ng iba, ang pagiging hindi malaya sa pagmamahal ay nakakabenepisyo sayo. Sa itong pagkakataon, ang pagiging hindi malaya ay ang gusto mo, pagiging hindi malaya sa pagmamahal.
Pero baka naman ang ibig mong sabihin sa kalayaan ay pagiging malaya na makuha ang isang bagay. Kung ganoon, ang tanong ko ngayon sayo ay ano ang silbi ng kalayaan para sayo kung hindi mo naman gagamitin para kunin ang bagay na gusto mo? Ano ang silbi ng pagiging malayang makakuha ng tinapay kung wala kang tinapay? Ano ang silbi ng pagiging malayang makapunta sa mga ibang lugar kung wala ka namang balak pumunta sa mga ibang lugar? Ang pagiging malaya na makakuha ng isang bagay ay hindi katulad ng pagkakaroon ng bagay na iyun. Bakit mo gusto magkaroon ng walang silbing pahintulot katulad ng kalayaan na wala namang binibigay sayo? Kung gusto mo ng kalayaan para makakuha ng isang bagay, ang gusto mo talaga ay mapasayo ang bagay na iyon—gusto mo maging may-ari.
Pag-aari
Ang pagkaari ay ang deskripsyon ng may-ari. Ang iyong pagkaari ay ang lahat ng kung ano ka. Ang pagkaari ay pagkamakaako. Ikaw ang may-ari sa iyong sarili at palagi ikaw ang may-ari sa iyong sarili. Ang iyong pag-aari ay ang iyong kapangyarihan, at ang iyong kapangyarihan ang nagbibigay sayo ng mga ari-arian. Ikaw ang iyong kapangyarihan dahil ikaw lamang ang may kakayahan na kumuha at ipagtanggol ang iyong ari-arian. Ikaw ang iyong pag-aari. Ang iyong ari-arian na inagaw sayo ay hindi na sayo hanggang kunin mo muli, dahil kung sino man ang may kakayahan na kumuha at ipagtanggol ang isang bagay ay siya ang may-ari ng bagay na iyun.
Kahit ligal o iligal ang iyong ari-arian, kung inagaw sayo iyan, bakit mo sasabihin na sayo iyun kung wala naman sayo ang bagay na sinasabi mong “sayo”? Kung wala kang kontrol sa bagay na yun talaga bang sayo iyun? Bakit mo pipilitin sabihin na sayo yung bagay na iyun kung wala ka namang kontrol sa bagay na iyun? Mapapasayo lang ang bagay na iyun kapag kaya mo kunin at ipagtanggol. Ano ngayon kung ikaw ang “ligal” na may-ari kapag wala kang kontrol sa bagay na sinasabi mong iyong “ligal” na ari-arian; kapag ikaw ay may-ari ng isang bagay—sayo iyun hindi dahil ikaw ang “ligal” na may-ari, sa halip, sayo iyun dahil ikaw ang kasalukuyang may kapangyarihan sa bagay na iyun hanggang agawin sayo ng iba. Kapag may indibidwal na kumuha ng iyong pag-aari—hindi siya magnanakaw, kundi siya ang bagong kasalakuyang may-ari ng iyong dating pag-aari. Ang pagnanakaw ay ang pagkuha ng pag-aari ng iba kaya paano siya naging pagnanakaw kung ang kinuha ng tao na iyun sayo ay hindi mo naman na pag-aari, kundi kanyang pag-aari na dahil siya ang may kasalakuyang kapangyarihan sa bagay na kinuha niya sayo? Ang legalidad ay kathang-isip. Ang iyong mga karanasan ay pag-aari mo, bugbugin man ka nila, ang karanasan mo habang sinasapak ka nila gamit ang kanilang mga kamao—sa panahon ng sandaling iyon—ay ang sarili mong pagdudurusa at hindi kailanman mapapasakanila iyun dahil hindi sila ikaw at hindi kailanman sila puwedeng maging ikaw. Ang legalidad o pera ay hindi ang magpapasya kung ano ang sayo at hindi sayo, kundi, ang magpapasya ay ang kakayahan mo na panatalihing sayo ang isang bagay gamit ang iyong kapangyarihan. Gamitin mo man ang iyong kapangyarihan para manloko, manghikayat, manakit, magmahal, o kung anupaman para makuha ang iyong nais, nasa sayo na iyun.
Ikaw ang nagpapasya kung ano ang mahalaga sayo. Ang iyong mga kagustuhan ay iyong pag-aari—iyong bagay—hindi ka nandiyan para sa kanila, kundi, nandiyan sila para sayo. Ang makasariling pagmamahal ang pagmamahal na nandiyan para sayo, ito ay iyong pag-aari—di katulad ng romantikong pagmamahal na nandiyan ka para sa kanya. Makasarili ang pagmamahal—maraming gusto magmahal; maraming gustong makaranas ng pagmamahal. Ang pagmamahal ay isang makasariling pagnanasa—masarap sa pakiramdam. Kapag ang pagmamahal mo ay makasarili, iyan ay pagmamahal na tunay. Kapag ika’y makasariling magmahal, inaamin mo na nagmamahal ka dahil gusto mo—inaamin mo na nagmamahal ka dahil iyun ang nagpapasaya sa iyong sarili. Nagmamahal ka ng ibang tao dahil gusto mo sila, gusto mo silang alagaan, gusto mo silang pasayahin, gusto mo silang protektahan—gusto mo magmahal dahil iyun ang iyong interes; ganito magmahal ng makasarili: nagmamahal ka dahil iyun ang iyong kagustuhan, nagmamahal ka dahil gusto mo magmahal.
Katulad ng mga bagay na minamanipula mo—o ginagamit—para sa iyong kagustuhan, minamanipula mo rin ang mga tao sa paligid mo para sa iyong kagustuhan; may mga bagay na puwedeng maging balakid sa iyong kagustuhan, at katulad ng mga bagay, may mga tao na puwede rin maging balakid sa iyong kagustuhan. Katulad ng mga bagay, ang tao ay puwede mong gawin iyong ari-arian din para sa iyong sariling mga interes—hindi mga alipin kundi mga kagamitan o mga bagay para sa iyong mga interes—kung paano mo sila gagamitin at para saan mo sila gagamitin ay nasa sayo; ngunit, katulad ng paggamit ng talim, kapag ika’y hindi nag-ingat puwede ka mapahamak.
Samahan ng mga Makaako
Ano ang samahan ng mga makaako? Ito ay isang pangalan para tumukoy sa isang relasyon kung saan may mga indibidwal na nagpasya na magsama para gawin ang kanilang mga interes. Sabihin natin na may dalawang bata na naglalaro ng tagu-taguan. Itong dalawang bata na ito ay kasalukuyang nasa isang samahan ng mga makaako—ang dalawang bata na ito ay nagsama para gamitin nila ang isa’t isa para gawin nila ang kanilang nais na maglaro ng tagu-taguan dahil iyun ang kanilang interes. Tignan natin ang mga siyentipiko na gumugawa ng pagsasaliksik para maunawaan ang kalikasan. Sila ay nagsama para magtulungan sila na makamit ang kanilang hangarin; dahil dito, nakalikha sila ng isang samahan ng mga makaako. Isa pang halimbawa ng samahan ng mga makaako ay ang magkasintahan na nagmamahalan, ang magkasintahan ay ginagamit ang isa’t-isa para sa kanilang sariling kasiyahan na pasayahin ang isa’t-isa. Nabubuo ang samahan ng mga makaako kapag ang mga indibidwal ay nagsama para makamit ang kanilang mga hangarin; kapag wala ng pakinabang ang indibidwal para magsama, ito ay hindi na tinatawag na samahan ng mga makaako.
Ang Natatangi
Walang salita ang makakatukoy sayo, tulad mo walang salita ang makakatukoy sa Natatangi. Mag-isip tayo ng indibidwal na may pangalan na “Alex.” Si Alex ay tao, pero ang pagiging tao ni Alex ay isang bahagi lang kung ano siya. Ang tao na katawan ni Alex ay isang parte lang ni Alex, pero hindi ito si Alex dahil si Alex ay mas higit pa kaysa sa kanyang katawan. Ang pagiging matalino ni Alex ay isa sa kanyang mga katangian, pero hindi kailangan ni Alex maging matalino para maging Alex; ang pangalan na “Alex” ay hindi rin si Alex dahil pangalan lang ito, at ginagamit lang natin ito para tumukoy sakanya dahil walang salita ang makakatukoy kay Alex, dahil si Alex ay Natatangi. Tulad ng pangalan na Alex, ang Natatangi ay isang pangalan lamang para tukuyin ang hindi maaaring matukoy gamit ang mga salita—dahil ang Natatangi, katulad mo, ay palaging nagbabago at hindi puwedeng matukoy. Ikaw ay palaging nagbabago; ang kasalukuyang ikaw ay hindi na ang dating ikaw, dahil ang dating ikaw ay hindi na ikaw—kasi ikaw ang kasalukuyang ikaw, hanggang ang kasalukuyang ikaw ay hindi na ang kasalukuyang ikaw. Walang bagay ang puwedeng maging ikaw kundi ikaw lamang. Ikaw ay—Natatangi.
Ang Malikhaing Wala
Wala ka—hindi wala na kahulugang pagkawalang-laman, kundi ikaw ay wala dahil walang salita o konsepto ang puwedeng tumukoy sayo. Ang mga konsepto o salita ay hindi ikaw, dahil ikaw ay ikaw at hindi salita o konsepto; ang salitang “tao” ay ginagamit lang para ilarawan ka, pero hindi ikaw ang salitang “tao.” Ikaw ay ang malikhaing wala; sa iyong wala ay ginagawa mo ang lahat. Ikaw ang gumuguwa sa sarili mo sa konseptwal na paraan. Ginagawa mo palagi ang sarili mo sa iyong wala; ikaw ang manlilikha at mangwawasak ng mga konsepto na ginagamit mo para ilarawan ang sarili mo. Pagwasak at paglikha! Ang ligaya ng kaguluhan! Nilalamon mo ang iyong lumang ikaw para gawin ang iyong bagong ikaw sa kada sandali, laging nilalamon at ginagawa ang iyong sarili sa proseso. Ginagamit mo ang sarili mo para gawin ang sarili mo; ikaw ay manlilikha at nilikha. Dahil diyan, ikaw ay malikhain. Ikaw rin ay wala, ikaw ay ang malikhaing wala.
Awtoridad
Isipin mo na isang araw ang mga indibidwal ay nagkaroon ng malay sa kanilang pagkamakasarili, ano kaya ang mangyayari kapag naunawaan ng mga indibidwal na ang konsepto ng awtoridad ay hindi totoo at naging mulat sila sa kanilang kapangyarihan? Naging mulat na puwede nila gamitin ang kanilang kapangyarihan para gawin nila ang kanilang mga ninanais, para palayain ang sarili sa mga konsepto na nagloloko sa atin—mga konsepto na gusto itanggi tayo sa ating mga sarili? Walang pinuno, anarkiya—dahil wala namang mga pinuno nung una palang. Kapag may pinuno, may pinamumunuan, pero paano ka mamumuno kung kahit kalian hindi naging totoo ang awtoridad nung umpisa palang? Walang pinuno ang makaako dahil hindi posible pamunuan ang makasarili. Maaaring impluwensyahan mo sila, ngunit hindi kailanman mo puwede silang pamunuan; ang makasarili ay palaging gagawa ng mga bagay para sa kanyang sariling kapakanan, para sa kanyang sariling mga interes, para sa kanyang sarili higit sa lahat.
Hayaang bumagsak lahat ng mga pamahalaan. Ang mga kapitalista ay umaasa sa awtoridad ng estado para protektahan ang kanilang ligal na ari-arian para magamit nila ang mga tao para sa kanilang kagustuhan, ang estado naman ay umaasa sa mga tao na kanilang sinasakupan na igalang ang kanilang awtoridad. Pero ano na ang mangyayari kapag ang inaasahan nilang awtoridad para sumunod ang mga indibidwal sa kanila ay hindi na nirerespeto ng mga indibidwal? Ano na ang mangyayari kapag ang kanilang konsepto ng awtoridad ay inilantad para sa kung ano ito? Isang kasinungalingan.
Ang pagbagsak ng estado at kapitalismo, ang pagbagsak ng herarkiya, ang pagkilala ng mga indibidwal sa kanilang kapangyarihan bilang mga makasariling tao, insureksyon—ay ang mangyayari kapag nalaman nang mga indibidwal kung ano talaga ang awtoridad. Kung saan may karapatan, may obligasyon para sumunod. Ang mga karapatan ay sagrado; ang mga sagradong bagay ay kasinungalingan. Dahil dito, ang mga karapatan ay kasinungalingan; at kaya ang karapatan para masunod, na tinatawag na awtoridad, ay kasinungalingan din.
Kamusta sa mga naghahangad ng kalayaan. Ilabas ang kaguluhan para mawasak ang sagradong kaayusan! Walang karapatan, mga interes lamang. Kung gusto mo maging malaya, wala kang karapatan maging malaya, at wala rin karapatan ang ibang mga indibidwal na ika’y apihin. Kung may gusto o ayaw ka, ikaw na bahala kung paano mo iyun gagawan ng paraan. Maging matapang. Ang kalayaan ay hindi karapatan, ang kalayaan ay para sa mga may kaya kunin ito!
Ikaw
Kamusta akoista! Lahat ng ginagawa mo ay personal, sapagka’t ang buhay ay personal. Ang buhay mo ay tungkol sayo, at ito ay sayo.
Hayaan mo bumagsak lahat ng sagrado! Hindi ka alipin! Ikaw ay makaako! Ang mundo ay sayo!
Ikaw ang perpektong ikaw! Dahil walang sinumang maaaring maging ikaw kundi ikaw lamang, at dahil diyan, ikaw ay perpekto! Maaaring hindi ka perpekto sa ibang bagay, pero ikaw lang ang perpektong maging ikaw at wala ng iba. Magbago ka man, ang kasalakuyang ikaw ay ikaw pa rin. Ikaw ay ikaw at wala nang iba. Puwede ka lang maging sarili mo, dahil sa bawat sandali, iyan lang ang kaya mo maging—at hindi mo na kailangan maging anupaman na higit pa. Ikaw ang lahat para sayo at ginagawa mo lahat para sa iyong kapakanan. Bahala ka diyan.
Ang Minumultong Archipelago
Note ng Author
Ito ay niwrite ko para bigyan liwanag sa egoism ni Max Stirner para sa mga individuals that live sa so-called “Philippines,” but puwede rin for any individual na interested kahit saan man sila nakatira. Para sa whoever na bumabasa nito: gusto kong iinform sayo na ito ay nagcocontain ng aking interpretation sa egoism ni Stirner at aking mga views at the time of writing; however, sana ang aking interpretation and views ay magamit niyo.
Ang Archipelago ay minumulto!
Sa archipelago na tinatawag na “Philippines” ay tinitirahan ng maraming mga Ghost! Ang mga ghost na’to ay sa bawat corner hinahaunt ang mga tao na nakatira sa archipelago…where ba mahahanap ang mga ghosts na’to kamo? Nasa iyong mind! Ano nga ba ang mga ghosts na’to? Sama-sama nating ifind out…
Mga Spooks
Currently, maraming nahahaunt sa mga concepts like religion, state, authority, morality, nationalism, God, law, rights, duty, patriarchy and kung ano-ano pang mga concepts na trinitreat nilang mas higher than their selves—mga concepts na they think they have an obligation talaga para iobey—mga sacred na concepts.
Ang mga tao na napossess ng mga ghosts na’to, na tinatawag ding “spook,” ay gumagawa ng mga bagay para maserve ang cause ng spook; example na lamang ang isang tao that believes na may obligation siya at ng ibang tao na ifollow ang law, because of this, slave siya ng law because ang cause ng law ay iconvince ka na obligation mo iobey ang kanyang command. Because of this, ang police ay nireregard as the servants ng law that you need to obey. If hindi mo inobey, may right daw ang police na iarrest ka or even kill you in the name of the law. It could be naman na tingin ng police they were only doing their job because duty niya daw na ifulfill ang law. Naku! Ang individual na’to ay pinupossess! If ang police na’to ay nakabaril, bakit ibleblame ang concept na tinatawag na “duty” na ang reason daw why nakabaril siya kung siya naman ang may hawak ng gun? Ang concept ng “duty” ba ang nagpull ng trigger o ang police? Tao ang nakabaril, hindi ang concept na “duty.” Ang duty ay spook lamang and nothing else! Bakit mo ibleblame ang mga bagay na hindi totoo like ghosts? Pinupossess ng mga spook na’to ang mga tao para gawin ang cause ng spook, pero ang mga spook na’to are only in their mind and di talaga totoo—because kahit it looks like they are doing things para iserve ang cause ng spook, sa katotohanan they are doing these for their selves and hindi naman talaga sila pinupossess because wala namang ghost na puwedeng ipossess sila. Pero kahit imagination lang ang mga spook na’to, dahil sa beliefs ng mga tao na may ghost talaga, nagiging parang totoo nga na nandiyan sila. Because sa belief ng mga tao, ang mga spooks na ito ay nakakaaffect sa kanilang buhay at maaari rin the lives of others. Ang apparition na hindi natatouch ay may ability na makaaffect sa mga natatouch!
Magaling magdeceive ang mga spook. Ang concept ng promise ay example ng skilled na nagdedeceive na spook—because sa una—it looks like hindi siya spook, pero don’t be fooled! Yan ay spook din! Ang mga promises ay ginigive ka ng obligation para iobey ang past self mo, gusto niyang ibind ka sa mga wishes ng past self mo—gusto niya itreat mo ang mga desires ng past self mo na mas higher kaysa sayo, gusto niya gawing sacred ang desire ng past self mo. Ang mga promises ay ineenslave ka na gawin ang commands ng past self mo. Pero if dati nagpakatanga ka na gustuhin gawin yun, bakit ka magpapakatanga again if you know naman na ayaw mo na gawin yun? Yan ang spook known as promise, isa nanamang sacred concept. Ang obligation ay sacred—something na inviolable daw—something na trinitreat ng individual bilang mas higher kaysa sa self niya. Since walang power na above sayo, since walang sacred, walang mga obligations. Ang mga obligations ay hindi real; alisin mo ang mga imaginary shackles! Wag ka magpafool sa utang na loob. Wala kang utang to anyone! Including ang self mo.
Ang spook ay isa talagang magaling na trickster, icoconvince ka na you are doing things hindi para sayo, pero para for its cause. Aba! Talaga? Yun ba talaga ang reason kung bakit ginagawa mo ang mga bagay na ginagawa mo? Talaga ba na hindi mo ginagawa ang mga bagay for your own sake? Even if sabihin mo na inorder lang naman sayo, hindi ba you are the only one na puwedeng magdecide kung ifofollow mo o hindi ifofollow ang inorder sayo? Hindi ba ginawa mo yun because may gusto o ayaw kang mangyari? Ang mga orders ay sacred; ito ay spook. In the end ikaw ang nagdecide what you will do because concern ka sa ano ang mas beneficial to you, because ikaw ay selfish.
Ang Selfish
Walang Diyos, pero pretend na mayroon. Si God—like ikaw—ay also selfish. Si God ay kinoconcern lamang ang kanyang self sa kanyang cause. Si God ay walang pakialam about anything else except sa kanyang sariling desire. Ang state ay selfish, like God, ang state ay kinoconcern lamang ang kanyang self sa kanyang cause; ang state ay may pakialam lang sa mga things na sa tingin nito ay makakahelp sa kanyang cause. Si God at ang state for many people ay mas higher kaysa sa kanilang sarili; because of this belief ng tao kay God at sa state, naconvince nila ang kanilang sarili na iserve ang cause ni God at ng state. Pero look, si God and the state ay kinoconcern lamang ang kanilang sarili with their desires only, why not matuto ka sa kanila and do what they do? Maging selfish. Walang mga gods! Walang mga slaves! Bakit mo iseserve ang mga selfish kung puwede namang ikaw ang maging selfish?
Ang Conscious at Di-conscious na Egoist
Since lahat ng selfish ay always sinusupport ang wants ng kanilang sarili, puwede natin silang tawaging egoist. Egoist naman na tayong lahat, pero may egoist na aware na egoist sila at may egoist na di-aware na egoist sila. Ang egoist na aware na egoist siya ay ang egoist na alam niya na selfish siya—they know na lahat ng ginagawa niya ay for their self at yun na yun—while ang egoist na di-aware na egoist siya ay ang egoist na di-alam na lahat ng ginagawa niya ay selfish. But paano naman tayo lahat naging selfish? Wala bang individual na unselfish? Hindi ba ang pagsasacrifice ng sariling buhay para makasave ng iba ay di-selfish? Hindi nga di-selfish ang pagsasacrifice ng sariling life para makasave ng iba, why kamo? Kung magpepay attention ka sa mga individuals na sinasacrifice ang kanilang buhay para makasave ng iba, ginagawa nila iyun for their own desires; maybe they did that para tignan siya as a “good” individual ng ibang mga tao, maybe they did that para isave niya ang taong ayaw niyang maharm, maybe they did that because ayaw na niyang mabuhay, maybe they did that because they think na iprepraise siya ng kanyang country, o maybe they did that because they think na makakareceive siya ng reward sa kanyang god. Whatever reason man yun, sinacrifice niya ang self niya because yun yung kanyang dinesire, and because ginawa niya yun para mafulfill ang kanyang personal desire—siya ay matatawag na selfish. How about naman yung mga generous na tao? Selfish din ba sila? Yes naman! If ang kanilang interest ay ang maggive ng maggive, selfish sila because sariling interest pa rin ang kanilang gustong ifulfill. Iniisip mo ba ang situation ng ibang tao? Ikaw ay selfish! Nagfefeed ka ba ng iyong mga kids? Ikaw ay selfish! Pinut mo ba sa danger ang iyong self para sa benefit ng iba? Ikaw ay selfish! Because yun yung interest mo. Iaccept mo man na selfish ka o hindi, nasa sayo yun, ang answer mo rin ay selfish!
Moralidad
Ano ang mabuti at ano ang masama? Walang morality. Walang moral o immoral. Ang individual ay may mga things na want niya mangyari, mga things na want niya hindi mangyari, at mga things na want niya wala siyang pake—in short—ang individual ay may mga wants. Ang individual ay may things na gusto, mga things na ayaw at mga things na wala siyang pakialam. Ang mga things na’to ay hindi good or bad pagdating sa morality, pero ito ay good kung sa tingin ng individual ay mabebenefit siya nito at bad kung tingin ng individual ay makakaharm sa kanyang mga self-interests. Ang moralidad ay nagseserve as pangconstraint sa mga individuals na nagoobey dito, because dinidictate nito what they can and cannot do. Ang killing ay hindi immoral or moral, ang pagtake ng mga things sa iba ay hindi rin immoral or moral. At since walang morality, walang morally right at walang morally wrong. Nasa individual kung ano ang tingin niya ang good or bad for them. Gusto ba ng isang individual maghelp sa ibang mga individuals? Puwede siyang maghelp if that’s what they want, pero hindi siya magiging moral o immoral dahil sa kanyang ginawa. Whatever action na ginawa ng isang individual, kung marami may gusto o ayaw sa ginawa ng isang individual, nasa kanila na kung ano ang gagawin nila bilang reaction. Don’t fall para sa Christian delusion! Walang mga sinners! Patayin mo ang police na nasa head mo! Ang police na kinacall nating conscience. Ang sa tingin mong good ay maaaring sa tingin ng iba ay bad. Walang moral or immoral na gawain; mayroon mga desirable na gawain, undesirable na gawain, at gawain na you don’t care about—lahat ng ito ikaw ang magdedecide for yourself. Ang individual ay ang nagdedecide kung ano ang bad at kung ano ang good, kung ano ang pleasant at unpleasant, kung ano ang desirable at undesirable para sa kanya.
Freedom
Hindi ako against sa freedom, pero I want lang to ask—ano ang gusto mo maging free from? Ano ang gusto mo maget rid of? Want mo ba maging free sa lahat ng bagay na naggigive sayo ng happiness? Want mo ba maging free sa love? Free sa buhay? Free sa lahat ng bagay? Free sa sarili? How ka magiging free sa hunger at free rin sa mga things na nagpreprevent sayo maging hungry ng sabay? If gusto mo ng freedom from everything, impossible ang gusto mo, ang gusto mo ay spook—hindi puwede na free ka from life at free ka rin sa pagiging hindi alive ng sabay. And kapag naging free ka nga sa life, can you really say na malaya ka kung wala naman nang you? How can you be malaya kung walang you? So when nagsasay ka na gusto mo maging malaya, ang want mo ay hindi ang whole ng freedom kundi part lang nito because hindi ka puwedeng maging malaya from everything. If gusto mo maging malaya from abuse, you don’t mean na gusto mo free ka rin sa mga things na naghehelp sayo para hindi ka maabuse. Kung want mo mahalin ka ng iba, ang pagiging hindi free from love ay nakakabenefit sayo. In this case, ang pagiging unfree ay ang gusto mo, pagiging unfree from love.
But baka naman what you mean sa freedom ay pagiging malaya na maget ang isang thing. If ganoon, ang question ko now sayo ay ano ang silbi ng freedom para sayo if hindi mo naman gagamitin para itake ang thing na want mo? Ano ang use ng pagiging free na makakuha ng tinapay kung wala kang tinapay? Ano ang silbi ng pagiging free makapunta sa other places kung wala ka namang intention to go to other places? Being free to have something ay hindi the same as having that thing na yun. Bakit mo gusto makakuha ng useless permission like freedom that brings you nothing? If gusto mo ng freedom para makakuha ng isang thing, ang want mo actually is maging yours ang bagay na yun—want mo maging owner.
Property
Ang ownness ay ang description ng owner. Ang iyong ownness ay ang everything that you are. Ang ownness ay egoism. Ikaw ang owner sa iyong sarili and always ikaw ang owner sa iyong sarili. Ang iyong property ay ang iyong power, at ang iyong power ang naggigive sayo ng mga property. Ikaw ang iyong power because only ikaw ang may ability na itake and idefend ang iyong property. Ikaw ang iyong property. Your property na natake away sayo is not yours anymore until itake mo again, because whoever ang may ability na itake at idefend ang isang bagay ay siya ang nagoown ng bagay na yun.
Kahit legal or illegal ang iyong property, if natake away sayo yan, bakit mo sasabihin na that thing is yours kung wala naman sayo yung bagay na sinasabi mong “yours”? If wala kang control sa bagay na yun is it really yours? Bakit mo iniinsist sabihin na sayo yung thing na yun if wala ka namang control sa thing na yun? Ang bagay na yun will only be yours if kaya mo itake and idefend. Ano ngayon if ikaw ang “legal” na owner if wala kang control sa thing na sinasabi mong your “legal” property; if ikaw ay owner ng something—it is yours hindi because ikaw ang “legal” na owner, rather, it is yours because ikaw ang current na may power over sa thing na yun until itake away sayo ng iba. If may individual na nagtake ng iyong property—hindi siya thief, but rather siya ang new current owner ng iyong former property. Ang theft ay ang pagtake ng property ng iba so paano siya naging theft kung ang tinake ng tao na yun sayo ay hindi mo naman na property, but rather their property na because siya ang may current power over sa thing na tinake niya sayo? Ang legality ay fiction. Ang iyong mga experiences ay your own, kahit ibeat up ka nila, ang experience mo while strinastrike ka gamit ang kanilang mga fists—sa moment in time na yun—ay ang sarili mong suffering and never mapapasakanila yun because they are not you and never sila puwedeng maging ikaw. Ang legality or money ay hindi ang magdedecide kung what is yours and what is not yours, but rather, ang magdedecide ay ang ability mo na imaintain na sayo ang isang bagay using your own power. Whether gamitin mo ang iyong power para magdeceive, magpersuade, maghurt, maglove, o whatever it is para makuha mo kung ano gusto mo, nasa sayo na yun.
Ikaw ang nagdedecide kung ano ang valuable sayo. Ang iyong mga desires ay iyong property—iyong object—you are not there para sa kanila, kundi, they are there para sayo. Ang selfish love is the love na nandiyan for you, ito ay iyong property—unlike romantic love na nandiyan ka for it. Selfish ang love—maraming gusto maglove; maraming gustong makaexperience ng love. Ang love ay isang selfish na desire—masarap sa feeling. If ang love mo ay selfish, yan ay love na real. If you love selfishly, inaadmit mo na naglolove ka because gusto mo—inaadmit mo na naglolove ka because yun ang nagpapasaya sa iyong sarili. Naglolove ka ng ibang tao because you like them, you want to take care of them, gusto mo silang gawin happy, gusto mo sila iprotect—gusto mo maglove because yun ang iyong interest; this is how you love selfishly: naglolove ka because yun yung kagustuhan mo, you love dahil gusto mo maglove.
Like things na minamanipulate mo—o ginagamit—for your interest, minamanipulate mo rin ang mga tao around you for your interest; may mga things that can become obstacles sa iyong interest, and like things, may mga tao na puwede rin maging obstacle sa iyong interest. Like things, ang mga tao ay puwede mong gawin iyong property rin for your own interests—hindi mga slaves kundi mga tools o mga objects for your own interests—how mo sila gagamitin and for saan mo sila gagamitin ay nasa sayo; however, like using a blade, if you’re not careful puwede ka maharm.
Samahan ng mga Egoists
Ano ang samahan ng mga egoists? Ito ay isang name para magrefer sa isang relationship in which may mga individuals na nagdecide na magsama para gawin ang kanilang mga interests. Let us say na may two kids na nagpleplay ng taguan. These two kids na’to currently ay nasa isang samahan ng mga egoists—these two kids na’to ay nagsama para ma-use nila ang isa’t isa to do what they want na magplay ng taguan because yun ang kanilang interest. Tignan natin ang mga scientists na gumugawa ng research para maunderstand ang nature. Sila ay nagsama para magtulungan sila na maachieve ang kanilang desire; dahil dito, nakacreate sila ng isang samahan ng mga egoists. Isa pang example ng samahan ng mga egoists ay ang magkashota na naglolove sa isa’t–isa, ang magkashota ay ginagamit ang isa’t-isa for their own pleasure to make each other masaya. Nafoform ang samahan ng mga egoists kapag ang mga individuals ay nagsama para maachieve ang kanilang mga desires; kapag wala ng use ang individual para magsama, ito ay hindi na tinatawag na samahan ng mga egoists.
Ang Unique
Walang word ang makakadetermine sayo, like ikaw walang word ang makakadetermine sa Unique. Magthink tayo ng individual na may name na “Alex.” Si Alex ay tao, pero ang pagiging tao ni Alex ay isang portion lang of what they are. Ang tao na body ni Alex ay isang part lang ni Alex, pero hindi ito si Alex because si Alex ay more than their body. Ang pagiging smart ni Alex ay isa sa kanyang mga attributes, pero hindi kailangan ni Alex maging smart para maging Alex; ang name na “Alex” is also not Alex because name lang ito, at ginagamit lang natin ito para magrefer to them because walang word na makakadetermine kay Alex, because Alex is Unique. Like the name Alex, ang Unique ay isang name lamang to refer to what can’t be determined using words—because ang Unique, like ikaw, ay always nagchachange at cannot be determined. Ikaw ay always nagchachange; ang current ikaw ay hindi na ang past ikaw, because ang past ikaw is no longer ikaw—because ikaw ang current ikaw, until ang current ikaw ay hindi na ang current ikaw. Walang thing ang puwedeng maging ikaw except ikaw lamang. Ikaw ay—Unique.
Ang Creative Nothing
You are nothing—hindi nothing in the sense na emptiness, but rather you are nothing because walang word or concept ang puwedeng magdetermine sayo. Ang mga concept or words ay hindi ikaw, because ikaw ay ikaw at hindi word or concept; ang word na “tao” is only used para idescribe ka, pero hindi ikaw ang word na “tao.” Ikaw ay ang creative nothing; sa iyong nothing ay krinicreate mo everything. Ikaw ang nagcrecreate sa self mo conceptually. Always mo ginagawa ang self mo sa iyong nothing; ikaw ang creator at destroyer ng mga concepts na ginagamit mo para idescribe ang sarili mo. Pagdestroy at pagcreate! Ang joy ng chaos! Kinoconsume mo ang old self mo para macreate mo ang new self mo sa kada moment, constantly na kinoconsume at krinicreate ang iyong self sa process. Ginagamit mo ang iyong sarili para macreate mo ang iyong sarili; ikaw ay creator at creature. Because of this, ikaw ay creative. Ikaw rin ay nothing, ikaw ay ang creative nothing.
Autoridad
Imagine mo na one day individuals gain awareness sa kanilang pagkaselfish, what will happen na kaya if naunderstand ng mga individuals na ang concept ng authority is not real at naging conscious sila sa kanilang power? Naging conscious na they can use their power para gawin nila ang kanilang mga gusto, para mafree ang self sa mga concepts na finufool tayo—mga concepts na gusto ideny tayo sa ating mga sarili? Walang ruler, anarki—since wala namang mga ruler nung una palang. Kapag may ruler, may nirurule, Pero how ka magrurule kung never naging totoo ang authority nung start palang? Walang ruler ang egoist because hindi possible irule ang selfish. You may influence them, pero never mo puwede silang irule; ang selfish ay always gagawa ng mga things for their sake, para sa kanyang sariling mga interests, para sa kanyang self above all.
Hayaang bumagsak lahat ng mga governments. Ang mga capitalists ay nagdedepend sa authority ng state para iprotect ang kanilang legal na property para magamit nila ang mga tao for their own desire, ang state naman ay nagdedepend sa mga tao na kanilang sinasakupan na irespect ang kanilang authority. Pero what will happen na if ang dinedepend nilang authority para magobey ang mga individuals sa kanila ay hindi na nirerespect ng mga individuals? What will happen na if ang kanilang concept ng authority ay inexpose for what it is? Isang lie.
Ang pagfall ng state and capitalism, ang pagfall ng hierarchy, ang pagrecognize ng mga individuals sa kanilang power bilang selfish na tao, insurrection—ay ang mangyayari kapag narealize ng mga individuals kung ano talaga ang authority. When may right, may obligation para magcomply. Ang mga rights ay sacred; ang mga bagay na sacred ay lie. Therefore, ang mga rights ay lie; and so ang right para maobey, which tinatawag na authority, ay lie rin.
Hello sa mga nagseseek ng freedom. Unleash chaos para madestroy ang sacred order! Walang rights, mga interests lang. If gusto mo maging free, wala kang right maging free, and wala rin right ang ibang mga individuals na ioppress ka. If may gusto o ayaw ka, ikaw na bahala kung paano mo yun gagawan ng way. Maging brave. Ang freedom ay hindi karapatan, ang kalayaan ay for those na kayang itake ito!
Ikaw
Hello egoista! Lahat ng ginagawa mo ay personal, since life is personal. Ang life mo ay about sayo, and ito ay yours.
Hayaan mo bumagsak lahat ng sacred! Hindi ka slave! Ikaw ay egoist! Ang world ay yours!
Ikaw ang perfect na ikaw! Because no one else can be you kundi ikaw lamang, and dahil diyan, ikaw ay perfect! You may not be perfect sa ibang bagay, pero ikaw lang ang perpektong maging ikaw and no one else. Even if magbago ka, ang current you ay you pa rin. Ikaw ay ikaw and nothing else. You can only be yourself, dahil sa bawat moment, yan lang ang kaya mong maging—and hindi mo na kailangan maging anything more. Ikaw ay everything to yourself and you do everything for your sake. Balakajan.
Source: Bandilang Itim